jueves, 24 de julio de 2008

350



Hoxe din unha conferencia(a verdade é que xa había tempo que non daba unha) sobre o cambio climático na Aula da Natureza de Ourense a nenos de 5 a 12 anos.Foi unha experiencia estupenda xa que poidemos sumarnos á acción 350. Esta acción quere explicarlle ó mundo que é preciso reducir as nosas emisións de CO2 a 350 p.p.m. xa que actualmente están nas 387 p.p.m.
350 é un número moi importante xa que si conseguimos reducir as emisións nos próximos 10 anos a ese nivel non estaremos nese punto crítico de non volta atrás.
Os rapaces demostraron ser unhos verdadeiros artistas e ademáis de poñer o número 350 representaron as ideas que eu lles transmitín na conferencia.
Un aplauso a todos eles porque o fixeron moi ben.

lunes, 14 de julio de 2008

Mar Freire Novo



Dende o día 12 de Xullo ata o día 31 do mesmo mes pódese visitar na Casa da Xuventude de Ourense a exposición de pintura da miña amiga Mar. Os cadros son creacións dos seus últimos 5 anos e neles pódese ver moi ben distintas etapas da súa vida pola diferenza de cores, expresións...
O certo e que cada vez que o meu blog se abre tamén estase vendo unha obra súa xa que o banner deste blog e creación súa.
Recomendo, cómo non, a visita á súa exposición xa que é un agasallo para os sentidos.
Graciñas Mar, porque é un orgullo para min ter unha amiga desta calidade artística.

martes, 8 de julio de 2008

Pensa globalmente e actúa localmente


Eu sempre falo dos milagres que nunca se han producir para facerlle fronte ó cambio climático. Cando falo dos milagres que imaxinamos na nosa cabeza pensamos que o que hai que facer xa o farán "os que mandan".É certo que os que mandan teñen moitas cousas que facer, pero a actuación local, é dicir, o que fagamos na nosa comunidade é unha das cousas de maior importancia. Estas foron algunha das declaracións de Rajendra Pachauri,Presidente do IPCC, nunha entrevista concedida á televisión vasca ETB

O que nos fagamos día a día é moi importante, moito máis do que imaxinamos.

jueves, 3 de julio de 2008

Acción significa mover las piernas

En pocos años las cosas han cambiado mucho. A principios de los 90 los activistas se tumbaban en las carreteras o hacían cualquier cosa para dar guerra y daban tanta que los políticos que querían ignorarlos, finalmente, tenían que escucharlos. Ahora cada vez nos sentamos más en nuestro ancho trasero y nos lamentamos que todos se lamentan.
Quizá la culpa de todo esto la tenga internet. Es cierto que nos permite intercambiar información, encontrar datos que necesitamos, alertarnos mutuamente de los peligros que nos acechan... pero también nos da esa falsa impresión de acción, nos hace creer que podemos cambiar el mundo sin levantarnos de la silla. Se nos escucha, nuestras voces suenan alrededor del mundo pero en si mismo escribir, leer y debatir no cambia nada. Todo eso sólo tiene validez si se mueve a la acción y acción es mover las piernas. Mover las piernas como hace el ministro de industria Miguel Sebastián que en esta imagen vemos a punto de cojer el metro para ir a trabajar además de tener el ministerio a 24 grados y no llevar corbata en verano para no usar tanto el aire acondicionado. Me parece bien que los poderes públicos den ejemplo además de la gran influencia que puede ejercer en la sociedad! pero a ver cuántos se suman a su acción!

miércoles, 2 de julio de 2008

PARA RESTAR HACEN FALTA DOS TÉRMINOS


En la actualidad muchas empresas, por ejemplo de aviación, para no hacernos sentir mal se dedican a plantar árboles para contarrestar el CO2 emitido en sus viajes, pero, por honrados que quieran ser en sus propósitos, es imposible tener una contabilidad exacta en sus proyectos.Y ustedes dirán ¿por qué?
Podemos decir que un vuelo a Londres produce tantas toneladas de CO2 y podemos calcular el contenido de CO2 de un arbol y calcular cuantos árboles nos harían falta para contrarrestar las emisiones, pero esto no es real. Para plantar árboles necesitamos terreno y eso significa que estamos eliminando otro cultivo. No podemos saber dentro de 20 años lo que habría en esa tierra (cultivos para alimentación u otros) y además es que un arbol en su vida no absorve la misma cantidad de CO2 porque al plantarlo casi no absorve si no que en algunos casos emite y alcanza su máximo pico de absorción antes de llegar a la madurez(60 años en algunos casos), los árboles pueden morir antes de alcanzar la madurez. Sería también necesario determinar la absorción real del cultivo que habría en ese lugar si no hiciéramos nada y ¿Quién sabe que cultivo habría en 20 años? Como desconocemos esta cifra no podemos realizar la operación aritmética, es así de sencillo.
Con estos proyectos en el mejor de los casos sólo se consigue retrasar el punto en que se ahorra emisiones y en el peor nos hace creer que podemos seguir contaminando.
Como dice George Monbiot en su libro Calor, cómo parar el calentamiento global: "Comprar y vender proyectos contra el CO2 es como mover la comida por el plato para dar la sensación de que se ha comido."